ลิเก เกิดขึ้นในสมัยกรุงศรีอยุธยา หรือต้นกรุงรัตนโกสินทร์ คำว่า ลิเก เพี้ยนมาจากคำว่า ذکر (เษกรฺ) ในภาษาเปอร์เซีย ที่ยืมมาจากคำว่า ذِكْر (ษิกรฺ) ในภาษาอาหรับ อันหมายถึงการอ่านบทสรรเสริญเป็นการรำลึกถึงอัลลอหฺพระเจ้าในศาสนาอิสลาม พระครูศรีมหาโพธิคณารักษ์ก็ได้กล่าวถึงลิเกไว้ว่า พวกมุสลิมนิกายชีอะห์ หรือเจ้าเซ็นจากเปอร์เซีย นำสวดลิเกที่เรียกว่า ดิเกร์ เข้า มาในสมัยรัชกาลพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย กรมพระยาดำรงราชานุภาพก็ทรง บันทึกว่า ยี่เกนั้น เพี้ยนมาจาก จิเก
มีบันทึกว่า พวกแขกเจ้าเซ็นได้สวดถวายตัวในการบำเพ็ญพระราชกุศล เมื่อ พ.ศ. 2423 ต่อมาคิดสวดแผลงเป็นลำนำต่าง ๆ คิดลูกหมดเข้าแกมสวด ร้องเป็นเพลงต่างภาษา และทำตัวหนังเชิด โดยเอารำมะนาเป็นจอก็มี ลิเกจึงกลายเป็นการเล่นขึ้น ต่อมามีผู้คิดเล่นลิเกอย่างละคร คือ เริ่มร้องเพลงแขก แล้วต่อไปเล่นอย่างละครรำ และใช้ปี่พาทย์อย่างละคร
กลองยาวแห่ขันหมากสาทร
กลองยาวแห่ขันหมากถนนนราธิวาสราชนครินทร์
กลองยาวแห่ขันหมากถนนพระรามที่ 4
กลองยาวแห่ขันหมากถนนสาทรใต้
กลองยาวแห่ขันหมากถนนเจริญกรุง
กลองยาวแห่ขันหมากถนนเจริญราษฎร์
กลองยาวแห่ขันหมากถนนจันทน์
กลองยาวแห่ขันหมากถนนนางลิ้นจี่
กลองยาวแห่ขันหมากย่านทางพิเศษศรีรัช
กลองยาวแห่ขันหมากย่านทางพิเศษเฉลิมมหานคร
กลองยาวแห่ขันหมากถนนสวนพลู
กลองยาวแห่ขันหมากถนนเย็นจิต
กลองยาวแห่ขันหมากย่านซอยเจริญกรุง 57
กลองยาวแห่ขันหมากย่านซอยสาทร 1
กลองยาวแห่ขันหมากย่านซอยสาทร 11 / ซอยจันทน์ 18/7
กลองยาวแห่ขันหมากย่านซอยงามดูพลี
กลองยาวแห่ขันหมากย่านซอยสุวรรณสวัสดิ์